پښتون چي بل نوم ئې مینه ده، خویووخت ئې پرناځوانۍ دمزمن
قهرتناوونه اوږده سوه، په فزیکي لحاظ کوچنی خوپه عزم ترغره غټ، دمغرورهسک پرتکل هره ستونزه ورته دعنکبوت
ټالونه ښکاري اوپه یارانه کي بیادغوښوپه خوراک کي دمعدې له هاضمي جهازڅخه بې پروا وي، ډیروختونه په هرڅه
تنده نه خړوبوي.
دقلم بې نمکه شاپېری ئې له ډیره کبره هروخت تن نه ورکوي اویوازي دوخت ضایع کېده ئې بو
ي، د صبر پراوږده مزل سربېره دجهان ننداره کوي اومثبت اومنفي ته په وارسره په هو اونه جواب وايی.
پښتون
دنفرتواوکساتوڅخه کرکه کوي، دمخنیوي لپاره ئې پروړاندي مبارزه په انفرادي توګه د تمدن اوطبیعت په فیصله له
ځان څخه نه بیلوي، د کساتو پروړاندي ئې د طبیعت اوصا نع په خوښي دچوپتیا روژه نيسي، ملګروته دنوي ژوند سم
سورتیا او نیکمرغي غواړي
ښه اوپد منفي اومثبت
بس ټول پښتون همدغه دئ
همدغه ټول پښتون
دئ
