نا ویلې

 :  کابل

همداسی ښه دۍ چې هیڅکله ستا نوم په شڼډو رانو ړم.
اې زمادمینې بللو نه په شا تللی.
پریږده چې ستا نوم او نښان همداسې ناویلۍ پاته وې،او یواځې ستا یادونه زماد ز ړه په غیږ کې سپیڅلې پاته وې تر څو همیشه زما له روان او روح سره دسائ په څیر ملگرې وې.
هو:پریږده،پریږده تر څو زماد زړه د اور لمبی همداسې پټې پاته وې او بڅرکېئ یوازې زما د ذهن اندیښنی گرمې او را وسپړې.
ها:خپلې داوښکې به همداسې پټ وخپل لړمانه ته تویوم،ترڅو څوک زما دمینې په راز هم پوه نسې او یوازې زما تر مرگه ناویلۍ پاته وۍ.