بل تصویر راولیږه

خیرکه ته نه وی ټوله شپه به می له سرو اوبی واکه تورو سترګو لاندی وه.هره شپه می داسه وه لکه ته چی راسره یی د دردمند او خوږمن زړه په سر به می ترسهره پروت وه.په نیمه شپه به می سپینی سپوږمۍ ته لیده .په شین اسمان له سپینی سپوږمی چاپیره پړکیدونکو ستورو کی به می سیال ورته پلټه خوچیرته...........په روڼه ورځ به می له تیز لمرڅخه ساته .په ژیړ مازدیګر خو می دزړه قرار وه .له سرو او ژیړو ګلونو سره به می ډیر نیوه .په ګلونو هم ښکلی وه.ډیر ښکلی.
شیبه شیبه به می لیده ډیر می لیده .سترګی می نه تری غړیدی.کله کله به می په وتو شونډو ورته وخندل .خوډیری اوښکی می پری تویولی .
نه پوهیدم.که خبر وای نوچیرته .....
خوګرانه
جانانه
زما دزړه درمانه
اوګلابه
دسایل صاحب له دی بیتونو سره می دا لیک ولوله زاری می ومنه او

څه وکړمه وران رانه د اوښکو په باران شو بل تصویر راولیږه
خورم درته قسم چی زړه زما ورپسی وران شو بل تصویر راولیږه