غزل

 اوښکي او سلګي شی ګریوان سري تر لمن شي
 سم په غمو واوړي چی په ښکلو څوک مین شی
 ژوند يي لکه شمع بس د مم په شان اوبه شي
 رنګ يي سوی سکور شي چي څوک لاړ له خپل وطن شي
 نڅکمه ساقي شراب د یار شونډی مي زړګي غواړي
 رقیب چي څوک خبر نکړي ورځم چي ماسختن شي
 نن که د بارود لوګي پښتون سیمه زپلي ده
 را به پسرلي شي دغه سیمه به ګلشن شي
 چا مي هسي نوم د بي وفا درته یاد کړي ده
 هومره به د غواړم په دل یار چي خور کفن شي