دخپریدو نیټه : 2014-08-22 مخپرونکئ : 098 - دبېنوا اداره - کابل
زما دزړه اواز
زرمینه عظیمي
نن بیا سهاروختی دځنګل دونو پاڼی رژیده نه ......
لری لږیخواڅخه دلوی سیند داوبوسره هار له خوبه پاڅولم ا
بیایوه بله ورځ بیا زه اوزما لیونتوب پیل شو.....
بیا په کوڅو کی ګرځم .............
نن بیا دلیونو په شان هغه لټوم .....
کوندی دځنګل د ونو لاندی یاخوبه لږلری دسیند پرغاړه چیری بیاومومم..
او ورته خپل دزړه هر پرهروښیم ووایم
چی دا څه دی ؟
هاداڅه وو؟
چی رادکړل اولاړی ؟
اه اه اه
یوځل دی هم سوچ ونکړو ؟
ایادومره درته زما دزړه ماتول اسان وو ؟
اه اه اه څه ووڅه وو؟؟؟؟؟؟؟؟؟
زه په داسی سوچونوکی روانه ومه چیری دلاری یو راوی دفکرونود دنیاڅخه ویستلم
سلام !......څه لټوې
چوپ پاتی شوم ځکه ماسره هیڅ ځواب نه وو څه به می ویل چی څه لټوم ؟
دابه می ویلو وو چی هغه څوک لټوم ؟
چی دیوی ورځی لپاره یی هم په زړه کی نه وم دابه می ویل ؟
یاخوهغه څه تاراته ویلو وو
ها هغه چی نورید ماسره مینه نشته نوردی په زړه کی زما ځای نشته دابه می ویل ؟
اه اه څومره اسانه وی داخبری کله چی تاراته ویل
اما ای کاش پدی پوهیدلای وی کومی چی زه یی دویلو جرات نه شم کولای وه څنګه می اوریدلی به یی ای کاش چی پوهیدلای وای .............
زه بیا پهه همدی سوچونوکی ډوبه ومه چی بیاغږشوراباندی ......
هی لیونی تاته وایم څه لټوی ؟
بیامی ورته وکتل خو دی ویلو لپاره نه وو راسره چی څه ووایم
همداسی می خپل ځآن سره بس دومره وویل
لاړشه لاړشه .....
لارویه خپل کارپسی
زه چی څه لټوم هغه دلته نشته
هسی زه ځان غلته وم
کوندی یوه ورځ به یی پیداکړم
هو پیدا به یی کړم پیدابه یی کړم
څه لاری پسی دی ....
لاروی په ځیر ځیر راته وکتل او پوه شو چی څه دویلو راسره نشته ....
ځان سره مسکی شو اوروان شو لاروی
دهغی له تګ سره می په زړه سره یو درد شو
چیغی می کړی !!!
ومی ژړل دمره می وژړل چی نوری اوښکی دتویولو پاتی نه شوی
په شیبوشیبومی ژړل زړه می وژړل خواوښکی می دزړه ځخه نه بهیدی
دومره چه نورمی زړه ژړل خواوښکی دسترګوځخه نه بهیدلی...
دامی دی ستانه پرته ژوندون...دامی دی پرته له تازماژوندون هودازماژوندون دی بدون له تاځخه
ای کاش چی پوهیدلی هوکاش چی پوهدلی وی....
××××××
دزړه څخه می وپوښتل؟
مینه رالنډه کړه راته یی
وویل
دهغه کس پیل اوسه چی ستاپایله وی
×××××
ستادتلونه پس
پوهیږی ماستادراتلوانتظارکوله
باورمی درلودچی یوه ورځ به بیرته راګرځی
پدی می باوردرلود
چی راځی ته ماته دردونه شی راکولای
دردنشی راکولای
اه اه کله چی راغلی
خوشحاله شومم
ومی ویل درته
چی زه پوهیدم چی بیرته راګرځی اما خبری می لاختمی نه وی
چی په غروردی راته وویل
نورمی په زړه کی ستالپاره ځای نشته ......
روان شوی
څودقیقولپاره خوپه ځان نه پوهیدم
چی په ځان پوه شوم
هیځوک نه وراسره هیڅوک هم
بس زه ومه
زماتنهایی چی هری خواکی خپره وه
زه ومه اوتنهایی زماتنهایی
