نن مې بیا په سر هوا راځی د بزم
را یادیږی مې خواږه یاران د رزم
کاشکی موږ سره یوځای یوځلې بیا وای
مجلسونه وای د نثر او د نظم
که هرڅو مې ګیره سپینه شوه ملګرو
د وطن خدمت ته لا مې کلک شو عزم
چې نېشه مې دې ځوانۍ راباندې راشی
د خُمونو حوصله لرم د هضم
ستا په مینه کې پتنګ یم، لکه وم چې
د (نور) شمعې ته بلیږه زه به سوځم
واصل آباد - کابل
