ویده ماشوم
ماشومه پاسېږه سهار شو لمر را وخوتو سبا شو
ماشومه ولې دومره خوب وړی یی چی خوب له ځان سره په ټوپ وړې یی
پاسه ژوندون د نویو هیلو پیل کړه په ډېره مینه او جنون یی پېل کړه
هغه ژوندون چی تا یو وخت لرلو د خوشحالېو نه دی ډک لرلو
پاسه سهار شو غوټئ وټوکېدې د نویو هیلو غوټئ وټوکیدې
پاسه مستي د خوشحالیو پېل کړه نوې ژوندون بی مایوسه ء پېل کړه
نوې بدلون ستا انتظار اوباسي دا موټې خاوره ستا فریاد اوباسي
پاسه تیاری د مایوسه یو لاړې هغه د جهل نادانېو ولاړې
ولی زړګیه دومره سوچ واخستې دا حقیقت دی ولې سوچ واخستې
مورکئ دې نشته زه پوهېږم ګرانه کور دی هم نشته زه پوهېږم ګرانه
دا انقلاب ټول زورولي دي ډېر ډېرې کډوال بی کوره کړي دي ډېر
هېواد کی جنګ او بد امني وه ډېره د اور لمبې وې نا امني وه ډېره
تر ډیره حده چې بیا زه پوهېږم یو څه نا څه چې بیا په څه پوهېږم
دغه جګړه د افغانانو نه وه د پاکې خاورې د بچیانو نه وه
ځکه وطن زمونږه مور ده ګرانه زمونږه کور، زمونږه ګور ده ګرانه
که کوم اولاد د بې ننګېو خوا ته لاړ شي رذیل شي جاسوسېو خواته
اوس دا نا احله چې خپله مور نه پیژني څه به بیا تا څه به بیا ما پیژني
جګ شه قلم په لاس کې ونیسه ته تعلیم ته مخه کړه هېواد په لاس کی ونیسه ته
غوڅ کړه لاسونه د هر چا په مټ کې څوک چی لویږي د بل چا په څټ کې
ګلونه وشینده په ټول وطن کې خوره کړه مینه په هر لور وطن کې
نېکمل به ستایي ستا عمل په ژوند کې
ډېر کړیدلې دې په خپل وطن کې
