دامريکادولسمشرۍ انتخابات،افغانستان،او تروريزم

د امريکا د جمهوري رياست په انتخاباتوکي ټول جمهوري غوښتونکي کانديدان د جمهور ريس بش هغه ناکامه پاليسي تعقيبوي چي د تروريزم او اس� �امي افراطيانو پر خلاف يې اعلان کړېده.  داسي ښکاري چي همدا مسله به د متحده ايالاتو د کال ٢٠٠٨ په انتخاباتي کامپين کي تر ټولو مهمه موضوع وي.  خراب اقتصاد، د کورونو د نرخونو را کښته کېدل، د تيلو د قيمت د بېساري جګوالي، د بودجې کسر،  صحت، او د عراق او افغانستان په جنګونو کي د امريکا لتاړېدل به په راتلونکي انتخاباتو کي نقش ولري، خو په اغلب ګومان به د بحث او مناقشې اصلي مسله د تروريزم سره مقابله او د اسلامي اف� �اطيانو ځپل او تباه کول وي. 

که څه هم، پکار دا ده چي  تر هر څه د مخه د عراق د غېر عادلانه او غېر � �انوني اشغال او جنګ څخه امريکا خلاصه سوې واى، بش او د هغه نوي محافظه کارانو خپله سياسي ماتې منلې واى، او هم پکار دا ده چي د عراق د سنډروم يوه چاره سوې واى،  خو رپبيلکن کانديدان نه غواړي چي د امريکا د اصلي مشکل په باب سپيني خبري وکړي.  حقيقت دا دى چي ګرده جمهوري غوښتونکي کانديدان  په عراق کي د بش د پاليسۍ پلوي کوی.  د هغوى يو استدلال دا دى چي که چيري له عراق څخه امريکايي عسکر راووځي، دا به د ايران او القاعده برى وي، او بيا به  د امريکا دښمنان نور هم زړه ور سي او د نورو خطرناکه حملو په بند و بست به لګيا سي. 

بلخوا، ديموکراتان هم له بېري سوڼ نه سي وهلاي او د کم بخت بش د همدې تباه کوونکي پاليسۍ په مقابل کي څرګند مخالف دريځ نه غوره کوي.  هر کانديد  ځان د اسلامي افراطيانو پر خلاف د مبارزې د ميدان  پهلوان معرفي کوي. حتي
ميرمن هېلري کلنټن هم پدې ډګر کي ځان تر بل چا کمه نه ګڼي. په بل عبارت، د امريکا په سياست کي د اسلامي ت� �وريزم پر ضد مجادله د نشنلزم محک ګرځېدلى دی.  بن لادن چي نه يې چا ته ادرس معلوم دی، نه يې څوک ملګري پېژني، نه وطن لري او نه هم لښکر. خو بيا هم، د بش د ادارې د سر ټمبه تيوريسنانو لخوا د امريکا دا مپراتورۍ لپاره تر ټولو مهم خطر بلل سوی دی.

  بل پلو، رپبليکن کانديدان په افغانستان کي هم د بش  د ناکامي او غير موث� �ي پاليسۍ پلوي کوي.  مانا داچي د کرزي د بې کفايته حکومت ملاتړ کوي، او د شمال د ايتلاف د جنايتکارانو، قاچا� �برانو، او قاتلانو  سره د بش د ادارې د همکارۍ او انډيوالۍ حمايت کوي.  مګر له بده مرغه حقيقت دا دی چي  واشنګټن پر افغانستان باندي يو داسي بېکاره حکومت تحميل کړى دى چي امنيت نه سي تامينولاى، د بياودانولو کا� �ونه نسي منظمولاى، بېکاري نسي کمولاى، ماليات نه سي را غونډولاى، د قوې پر استعمال باندي خپل انحصار نه سي ټېنګولاى، او لنډه داچي  ښاغلي کرزي ته د حکومت کولو هډو چل هم نه ورځي.‎  په بل عبارت، سياسي عقل يې کم او سد يې کوره دى.  ‎‎‎‎

د نيويارک د ښار د پخواني ښاروال، روډي جوليياني، انتخاباتي کامپين  د مس� �مانانو او اسلام پر خلاف پر ناروا تبليغاتو چي څرګند فاشستي رنګ او خوند لري،  راڅرخي.  د هغه سياسي س� �اکار د مسلمانانو مشهور  مخالف، ډينيال پاېپی د ی  پاېپ  په امريکا کي د اوسېدونکو مسلمانانو د رايه ورکولو د حق  په ارتباط اندېښنه ښودلې ده، او پخپلو ټولو مقالو او ليکونو کي د اسلام او مسلمانانو مذمت کوي.  د جوليياني په انتخاباتي کامپين کي د اسلامي فاشست کلمه خورا زياته استعماليږي.  هغه غواړي چي عام   امريکايان وغولوي او د امريکا د محافظه کارو مسيحيانو او يهودانو رايي تر لاسه کړی. په بل عبارت،  جو� �يياني هم د يوه مسيحيي طالب غوندي د غرب او اسلام تر مينځ  مذهبي اور ته لمن وهي، او د بش د ادارې د نويو مح افظه کارانو امپرياليستي لاره تعقيبوي. 

د جمهوري رياست لپاره بل رپبليکن کانديد، سناتور جان مکين، عقيده لري چي د عراق څخه د امريکايي عسکرو را ايستل به يوه ستره ناکامي وي.  د هغه په ګومان  القاعده به نوره هم غښتلې سي، ايران به په سيمه کي په يو مهم قدرت بدل سي،  عراق به تجزيه سي او بالاخره  به ګرده م نيځنى ختيځ  بې  ثباته سي.  مګر حقيقت دا دى چي د عراق د  ناروا  اشغال دوام هماغه مشکلات ايجاد کړي دي چي جان مکين يې مخه نيول غواړي.  دغه راز، د مسچوسيت د ايالت پخوانى والي، ميت رامني، د امريکا د پوځ لا پراخول او تقويه کول غواړي، او هم د تروريزم پر ضد مبارزه د يوشتمي پېړۍ ځانګړى چلنچ ګڼي. 

داسي برېښي چي د رپبليکن کانديدان د جمهورريس بش د ناکامي پاليسۍ ادامه غواړي.  دوى  د القاعده او مذهبي تروريزم څ خه له حده زياته ستره  بلا جوړه کړې ده او مسلمانان وحشي  او ليوني معرفي کوي.  د نړيوال تروريزم پر خ� �اف د مبارزې ښى او رپبليکن مدافعان د نړۍ مسلمانان د شوروي اتحاد سره مقايسه کوي. حال دا چي ډېر قوي اسلامي م� �کونه د امريکا پاخه ياران دی.  د يادولو وړ خبره دا ده چي د افغانستان د جهاد په جريان کي د امريکا او اخواني ډلو تر مينځ روابط خورا ګرم وه.  د ١٩٨٠ په کلونو کي سي اې ې، اې ايس اې، او د شيخانو استخباراتي شبکو په ګډه او اخوت د روسانو پرخلاف د جهاد لپاره نوي غړي او داوطلبان جلبول.  بن لادن، حکمتيار، ملا عمر،  م سعود، او داسي نور لوى او واړه مذهبي مشران د هماغه نژدې روابطو زېږنده دي.

بلخوا، د  اکثرو ام� �يکايانو په شان، ديموکرات کانديدان په افغانستان کي د امريکايي قواو د شتون سره موافق دي او افغانستان د ترو� �يزم پر خلاف د جنګ اصلي مورچل بولي.  ميرمن کلنټن، جان ايډوارډز، براک اوباما، او نور ديموکرات کانديدان د عراق څخه د امريکايي عسکرو د را ايستلو ږغ کوي، خو په عوض کي په افغانستان کي د امريکايي عسکرو او مرستو لا ډې� �ېدل غواړي.  هغوي پخپلو ويناو او مرکو کي وايي چي بش د بن لادن، القاعده او طالبانو  د ختمولو کار نيمکله پرېښود او د عراق د نيولو دسيسه يې جوړه کړه. 

د يموکرات کانديدان د بش اداره بې کفايته او مغروره بو� �ي، او وايي د بش غلطو پاليسيو د امريکا نوم او نښان د خاورو سره سم کړى دى.  امريکا يې د يو بيليون مسلم انانو سره په يوه داسي جنګ کي اچولې ده چي په هغه کي د امريکا فتح او برى په شک کي دى.  د بش د  دورې تر ټولو بد ميراث د تمدنونو تر مينځ د تاوتريخوالي او تشنج لا ډېرېدل دي.

پدې  کي شک نسته چي د امريکا د جمهوري رياست انتخابات د افغانستان او نړۍ لپاره خورا زيات اهميت لري.  واقعيت دا دى چي د افغانانو سياسي برخليک د واشنګټن د قدرت په سالونونو او دهلېزونو کي ټاکل کېږي.  کرزى، د شمال
 بد کاره ايتلاف، جنګسالاران، توپکيان، دوستم، سياف، فهيم، ملا راکټي، او يو و نيم قاچاقبر ګرده د بش ماما په پيسو چلېږي.  په وطن کي په ز� �هاوه مسلح امريکايي عسکر پراته دي.  بنا، موږ افغانانو ته پکار ده چي پدې انتخاباتو کي خپل دوست او دښمن وپېژنو، او که چيري امکان ولري په افغانستان کي د امريکا د غلطي او تباه کونکي پاليسۍ د اصلاح په غرض خپل نظ� �يات او اندېښنې بيان کړو.  والسلام.