نه پوهېږم
هروخت به ګوښی ناست وم زه به دځان او ځان به له مانه مراورؤنه پوهيدم کله وخت به داسی دخفګان په سمندرکی ډوب شوم چۍځان اوجهان به رانه ورک شواوپه زړه نۍ به مۍ سوراور پورې شو دخولې نه بامې شنې لوخړې راوتلې ټول ساغت به په سوچونوکی لاهووم
خوکله وخت به دومره خوشخال شوم چې تابه ويل داخترورځې دی اودسپرلی څاپۍ ایخواديخواخورې شوي دي
نه پوهيږم چې داولې اوڅنګه زماپه زړه باندې طفلانه لوبي کيږي