ربیع الاول اود وفات النبي لړۍ .( اوله تمهيدي برخه)

بسمه تعالی ! !
اللهم  صل  علی    سيدنا محمد   و علی آله  و   صحبه  وسلم   تسليما   .
قدرمنو مسلمانانو ! د إسلامي قافلې د سالار حضرت رسول أکرم محمد ( صلی الله عليه وآله وصحبه وسلم ) د ميلاد او دده مبارک له تولد سره مقارن يا دمخه يا وروسته ، د عجائباتو او د خارق العادته واقعاتو په باب ( انشآءالله ) ما وتاسي ته په زړه پوري او کافي معلوم اتونه درکړل ، اوس د إسلام د پيغمبر ( صلی الله عليه وسلم ) د وفات او له دنيا څخه د رحلت په اړه معلومات درکوم ، خو البته په دغه اوله برخه کښي د تمهيد په ډول د يوه  مطلب بيانول غواړم .

محترمو !  داخبره وهر چا ته په واضح او په متيقن ډول څرګنده ده چي دنيا او د دنيا هر څه بقآء او وفا نلري ، که خوشالي وي او که غم ، که � �احت وي او که مصيبت ، که غنا او دولت وي او که مسکنت ، که ګدايي وي او که بادشاهي ، که نامتووالئ وي او که ګم نامي ، که صحت وي او که مرض هر څه چي وي اخير ختميدونکئ دئ .

نظـــــــــــــم  :
کنج امان نيست درين خاکدان
مغز وفا نيست درين استخوان
آنچه درين مآئدء خرګه ايست
کاسهء آلوده و دستِ تهيست
هر که ازو خورد دهانش بدوخت
وانکه ازو ګفت زبانش بسوخت
ګل ددې جهان د اغزو ملګرئ دئ ، خزانې ددې جهان له رنج او زحمت سره پيوسته دي ، راحت ددې دنيا د زحمت ملګرئ دئ ، خوشحالي يې مصاحبه د غم ده ، مسرت يې له مضرت سره ګډ دئ ، مهرباني يې له قهر سره پيوسته ده ، ترياق يې بې زهرو نسته ، اخلاص يې بې نفاقه نسته ، وصال يې له افتراق سره تړلئ دئ ، وفا يې له بې وفايي سره مخلوطه ده ، قوت يې له زور او عاجزي سره همخانه دئ .

نظــــــــــــم   :
جهانرا هر ګ� �ي بر نوک خار يست
خرابــي از پي هر نوبــــهار يست

وصال غنچه بې خار جفا نيست
چراغ لالـــه بې بادِ فن� �ــــا نيست

جهان ګر ګنچ دارد مار با اوست
و خَرما نـــــمايد خـــار با او ست

ګر از وَی لطف جويي قهر يابي
و ګر ترياق خــواهي  زهر يابي

هر سحرګاه د الله ( جل جلاله ) د قضا او د قدر کارکونکي پر ټول مخلوق باندي داسي د وير او د درد ږغونه کوي چي :
      کل مخــلوق  سيـــموت
يعني هر مخلوق ژرده چي مړ به سي  .

هر سهار د الهــــي دربار داعيان داسي له مشقت او ارمان څخه ډک اواز و مخلوق ته کوي چي :
      أنتم و کل مـــرزوق ســيفوت

يعني تاسي او ټول مخلوقات ژرده چي فوت به کړه سۍ !
هو ! کوم مجلس دئ چي د « لقد تقطعَ بينکم » د مضمون مصداق دي نه وي ګرځيدلئ !!!
کوم دوه ياران دي چي اخير دي اواز د « هذا فراق بيني و بينک » نه وي اوريدلئ !!!
کومي سترګي دي چي د « کل شئ هــــالکٌ » په ترخو رانجو دي نه وي توري سوي !!!
او کومي ککرۍ دي چي د « کل مَن عليهـــا فانٍ » هيبتناک ګرد او غبار دي پر دوۍ باندي نه وي پاشل سوئ !!!

 که خاقانان دي که أميران دي ، که سلاطين دي او که وزيران او منشيان دي ، دارنګه که غني دئ که ف� �ير ، که صغير دئ که کبير ، که ځوان دئ که سپين ږيرئ ، که عالم دئ که جاهل ، هوښيار او قوي دئ او که سفيه او ضعيف دئ ، وضيع او شريف دئ او که موحد او ملحد دئ ، مُقر او جاحد دئ او که فاسق او زاهد دئ او که کاهل او جاهِد دئ ، هر يوه پخپل نوبت سره د مرګ سړې او تودې تيري کړي او تيروي يې  .

بيـــــت   :
دربارګاه حشر چي سلطان چي بينوا
بر آستان مرګ چي دربان چي بادشاه

محترمو وروڼو  !  که په دنيا کښي يو چا بقا درلودلائ نو رسولان او نبيان به په دنيا کښي پاته وائ ، بيا بالخصوص د الله (جل جلاله ) تر ټولو ډير نازولئ رسول حضرت محــ� �ـــــمد ( صلی الله عليه وسلم ) چي الله پاک عرش او فرش او تمامه دنيا دده په توسط پيدا کړېده ، خو مګر و ده ته هم له پخوا لا له الـــهـــي لوري څخه په قرآن کريم کښي دا اطلاع ورکړه سوې وه چي :
إنکَ ميتٌ  و إنهــم م يتون 
او داسي ورته فرمايل سوي وو چي : « و مَا جعلنا لِبشرٍ مِن قبلِکَ الخُلدَ أ فإن متَّ فهم الخالدون » .
او دارنګه الله تعالی له الهي دربار څخه په قرآنکريم کښي پر ټولو خلګو باندي دا ږغ کړئ دئ چي : « قل يتوفکم م لک الموت الذي وُکلَ بکم » .

رباعـــــي  :
ګيرد قرار در رحمِ خاک عاقبت
هر نطفهء که آمده ، از آدم است

کاخ فلک پر است ز ذکر ګذشتګان
ليکن کسي که ګوش کند اين صدا کم است

شعر :
و لو کان انسانٌ يدومُ بقآئه
لما مات خيرالمرسلين محمد

انديشه زمرګ مصطفی بايد کرد
شادي و طرب جمله رها بايد ک� �د
چون سيد هردو کون جاويد نمايد
مارا طمع خام چرا بايد کرد

والسلام .
              نوربيا .  .  .