مېانه روې

 (منځلارې توب) داهغه صفت دې چې په رشتېا د ستاېنې وړ دې . د ژوندانه هر اړخ دانسان پدې صفت سره ښاېسته او روښانه کېدلې شې .
زموږ د مبارک دېن په رښتېنې اصولو کښې دا خبره ېو متل ګرځېدلې دې چې (( خېر الامور اوسطها )) .
همدا ډول زموږ دهېواد په اوسنې ناقراره او ضاع کښې ښکر پښکر دواړه غاړې همدا منهاج او معېار د سوب او کامرانې و منزل ته ټکنې کولاې شې .
اعتدلال او مېانه روې هله جوتېدلاې شې چې له دې حد نه لوړ او � �اندې دوه نور حدود څرګند او متعېن وې .
ېو لورې ته افراط او بل ته تفرېط وېل کېږې .
نن دهېواد هر بچې هغه که د اوسنې دولت مامور او ېا د ملې فوځ عسکر دې ، هغه که د مسجد محترم ملا امام او ېا دغرونو باز طالب جان دې ، هغه که زم وږ مهاجر او مسافر وطنوال دې او ېا که په هېواد کښې بېطرفه مظلوم اولس ، ټول په عقلې او فکرې توګه دې حد ته رسېدلې دې ، چې د حل لاره ملې روغه جوړه او د هغې په نتېجه کښې دېو اسلامې او ملې مرکزې حکومت شتون دې .
دا هله امکان لرې چې دواړه غاړې ترځېنو غوښتنو تېر شې او ځېنې سره ومنې .
ېو بل ددې فطرې حل داسې هم ممکن دې چې د افراط او تفرېط دواړې غاړې � �تون ولرې او په نتېجه کښې حد او سط (درمېانه روې) پخپله ځان ښکاره کړې او دخلکو په پراخ ملاتړ سره ځان غوراوې ته وړاندې کړې .
اوس متاسفانه چې دوې غاړې شتون لرې ېعنې درمېانه روې او افراط ، ولې په سېاسې ډګر کښې نن تفرېط نه لېدل کېږې .
هغه داسې چې په اوسنې دولت کښې لوې اکثرېت اوهمدا رنګه دعامه اولس غوڅ اکثرېت د روغې جوړې او امنېت اوکرارې پلوېان دې ولې د مخالف لورې نه تل د ګواښونو ږغ راپورته شوې دې او حال داچې په اسلام کښې دجهاد په څېر صلحه هم فرض ده .
اوس دلته پخپله په افغانې ټولنه کښې داسې مطرح سېاسې عناصر نشته چې هغه دې د اسلام پالو او بنسټپالانو سره بنسټېزه ستونزه او نه پخلاکېدونکې درېځ ولرې .
که داسې ډلو عملې او قانونې شتون درلودلاې نو بېا به داوسنې دولت م خالف لورې په هرقېمت د صلحې او مذاکرې اواز ته لبېک وېلاې وو .
تر اوسه پورې د کلاس وار هغه ډله لا شتون نلرې چې له اسلامې اصولو او ېا شرېعت سره فکرې تضاد ولرې البته د اسلامې نظام پر طرز او ظاهرې جوړښت سره اختلاف شته دې چې دا په هېڅ ډول ددومرې تباهې او قتل قتال وړ نشې کېدلاې .
هېله ده چې ټولې غاړې دادرک وکړې ولې چې نور په هېڅ صورت زموږ هېواد د جنګ جګړو متحمل نشې کېدلاې .
او همدا رنګه هغه خلک چې د صلحې او امنېت غوښتونکې دې باېد هېڅ کله خپله درم ېانه روې او نرم درېځ له لاسه ورنکړې ولې نن وې که صبا دافغانستان د لانجې په رشتېا هم هېڅ عسکرې او جګړېېز حل نشته له همدې لارې بېن الافغانې سېاسې پخلاېنه او بشپړه سېاسې خپلواکې ترلاسه کېدل ممکن دې او بس بله هره د افراط او تفرېط � �ار به موږ دتباهې او بربادې کندې ته اچوې
.
(قلات لالېان)