مینه د یار چي پر سینه لکه ململ راغله
خونه کعبه سوله رڼا د زړه په تَّلْ راغله
خوند ؤ، مزه یې د مفتون په څېر نشه کړلمه
لکه کوثر اوبه د زړونو په پل پل راغله
شیرین سفر ؤ او ديدار مي د جانان نصیب سو
بوی د کافور ؤ او له پاسه چي سُنبلْ راغله
ګرېوان د میني کي شبنم را ته جانان واچول
طمع له یو وه، له آسمانه راته سل راغله
مینه خالص وه، پادشاه ددې جهان چي زه وم
آرمان د بوټی ؤ، او لاس کي به سنزل راغله
چا چي جانان ته خپل د میني صداقت وښود
ګوري سوال ته به له ورایه ډیر ښه حل راغله
باب د رحمت دی او قیصه د رحمتونو سوله
پاڼه هر رنګ سوله او ژبو کي عسل راغله
پونه، هند
چهار شنبه، ۰۸ /۰۵ /۲۰۱۶