غزل

 شنی سترګی، سری کوڅۍ، سره باړخوګان شاعرانه
 پر سرو میو چی پریږدی سره لبان شاعرانه
 لیدل یی مین څاری د زړه قتلول غواړی
 دشنی انجلی موسکا او تیز مژګان شاعرانه دی
 د بار په بیر و بار کی د سترګو اشاری کړی
 نازونه کړی نخری کړی، کوږ کړی شاعرانه
 پر ملا کږه وږه شی د مینی ترانه شی
 په زړه بلی لمبی کړی د جانان شاعرانه
 زیبا ده لکه حوره، دا مسته ده مغروره
 پر سره باړ خو چی خوشی کړی ذلفان شاعرانه
 د شنو سترګو اسیر یم د مینی جال کی ګیر یم
 نوزادی ورته لیکم دا داستان شاعرانه